همیشه به واسطه شغل و نگاهی که به زندگی داشتم جامعه اطرافم را تحلیل میکردم اما چند وقت اخیر به واسطه آمادگی و تدارک شروع زندگیمان با آدمهای مختلفی از قشرها و صنف های مختلف برخورد داشتم و هر روز بیشتر به این نتیجه رسیدم که اخلاق در جامعه ما اگر نمرده باشد تا برایش فاتحه ای بخوانیم، به قدری نخ نما شده که رویمان نشود به هیچ وجه و در مقابل هیچ انتقادی از آن دفاع کنیم انگار همه یاد گرفته ایم در یک دور باطل به هم دروغ بگوییم، انگار روش و اصول کارمان دروغ و تقلب شده اسم آن را هم البته ی و غش در معامله نمی گذاریم که اسم پولی که با هزار زحمت و هزار دروغ در می آوریم حلال باشد
یکی دو نفر نبودند که بگویم اتفاقی شده، روال رایج اینست که موقع گرفتن سفارش به ملت لبخند بزنیم و بگوییم کارمان را یک هفته ای با فلان شرایط تحویل می دهیم و بعد از آن هی امروز و فردا کنیم بدون در نظر گرفتن شرایط طرف مقابل . عذرخواهی هم که اصلاً معنا ندارد، انگار جمله از اینکه با بدقولی باعث رنج و زحمت شده ام معذرت میخواهم» جمله ای فرنگی است
از این شفاف نبودن ها بیزارم ، چه برسد به فروشنده ای که رسماً یکی از ابزار کالایی که فروخته را از جعبه آن برداشته و می گوید باید آنرا جدا بخری ! این ی در روز روشن نیست؟!؟!؟
لقمه هایمان را به همه چیز آلوده می کنیم در این جامعه و می خواهیم وضعمان درست شود وقتی ما به هم رحم نمیکنیم، چرا باید بالادستی ها به ما رحم کنند؟ وقتی ما بی صداقتیم، چرا از بالادستی ها انتظار صداقت داریم؟
اسم بازار و بازاری که قدیم ترها می آمد آدم دلش قرص میشد با آدم حسابی طرف است، قسمش راست است و کارش حساب و کتاب دارد از بازاری اسمش مانده و اخلاق بازاری در کوچه پس کوچه های بازار گم شده .
انقدر این افتضاح فاحش است که میترسم چند سال بعد پدر به پسر روش های هنرمندانه دروغ گفتن را به اسم فوت و فن کسب و کار یاد دهد . اگر کسی هم اندکی صداقت داشته باشد مانند آن ادم عاقلی که به شهر دیوانه ها وارد شد و از بس اذیت شد از آبی که به مرض دیوانگی آلوده بود نوشید و او هم دیوانه شد، آب دروغگویی را به اجبار بنوشد
هم ,دروغ ,ای ,اسم ,ها ,بازاری ,را به ,که به ,به هم ,از آن ,بالادستی ها
درباره این سایت